Contaminatie met kwik kan leiden tot ophoping van dit metaal in het lichaam, voornamelijk in de nieren, de lever en het spijsverteringsapparaat, en ook het centrale zenuwstelsel kan een zeer ernstige situatie zijn die gedurende het hele leven medische follow-up vereist.
Kwikvergiftiging is stil en kan maanden of jaren duren om zich te manifesteren via tekenen zoals:
- Zwakte, frequente vermoeidheid;
- Verlies van eetlust en consequent gewichtsverlies;
- Zweer in de maag of twaalfvingerige darm; nierschade;
- Direct contact kan huidirritatie en zwelling van de huid veroorzaken.
Wanneer er neurotoxiciteit door accumulatie van kwik in het centrale zenuwstelsel is, kan er:
- Nervositeit, angstgevoelens, prikkelbaarheid; stemmingswisselingen;
- Apathie of agressie, geestelijke verwarring;
- Slapeloosheid, frequente nachtmerries;
- Vergeetachtigheid en geheugen komen te vervallen;
- Hoofdpijn, migraine, spierpijn;
- Duizeligheid, labyrintitis; delirium, hallucinaties, neiging tot zelfmoord;
- Tanden zwak en broos of zacht, met de neiging om te vallen.
Al deze veranderingen kunnen optreden als er blootstelling is aan hoge kwikconcentraties van meer dan 20 microgram per kubieke meter, wat in de loop van de tijd kan worden bereikt tijdens het werk of tijdens het voeden.
Verontreiniging, met name door methylkwik, is vooral ernstig tijdens de zwangerschap omdat dit metaal de ontwikkeling van de hersenen van de baby kan beïnvloeden en de veranderingen die de vervuiling die het kwik veroorzaakt permanent zijn en niet verdwijnen, zelfs niet na het stoppen van de blootstelling aan dit metaal.
Hoe kwikvervuiling kan gebeuren
Vervuiling kan op drie verschillende manieren plaatsvinden:
1. Bij mensen die met kwik werken: in de mijnbouw, goudwinning en chloor-soda fabrieken en fluorescentielampen. Deze besmetting gebeurt meestal door het inhaleren van kwik, dat ook de longen aantast en ademhalingsaandoeningen zoals astma kan veroorzaken.
2. Door het milieu, het consumeren van vervuild water of vis: deze besmetting komt vaker voor bij populaties langs de rivier, zoals in de Amazone, een garimpo en een grote kwiklocatie, maar het kan ook van invloed zijn op iedereen die water of voedsel consumeert dat besmet is met dit metaal in het geval van milieuongevallen.
3. Door middel van tandheelkundige behandelingen, hoewel dit niet erg gebruikelijk is en zelden tot ernstige gezondheidsproblemen leidt.
Dit type vervuiling heeft een directe invloed op het bloed en kan schade aan het spijsverteringsstelsel en permanente neurologische schade veroorzaken.
Vissen die kwik bevatten, moeten worden vermeden
Sommige zoet- en zeewatervissen zijn natuurlijke bronnen van kwik, maar deze hebben kleine hoeveelheden die over het algemeen niet schadelijk zijn voor de gezondheid. Vissen met een lager risico op besmetting door dit metaal zijn:
- Tambaqui, jatuarana, pirapitinga en pacu : omdat ze zich voeden met zaden en vruchten;
- Bodo, Jaraqui, Curimatã en Branquinha : omdat ze zich voeden met micro-organismen en modder van de bodem van de rivieren;
- Aruanã, pirarara, ai, mandi, matrinchã en cuiucuiu : omdat ze zich voeden met insecten en plankton.
De vissen die een groter risico op besmetting kunnen hebben, zijn al:
- Golden, cub, piranha, tucunare, surubim, heek en geverfd : omdat ze zich voeden met andere kleinere vissen.
In geval van milieuongevallen, wanneer er kwikverontreiniging is in een bepaalde regio, mogen echter geen vissen uit de getroffen gebieden worden geconsumeerd, omdat deze hoge doses kwik in hun vlees kunnen bevatten, wat kan leiden tot vergiftiging bij de mens.
Wat te doen als u vermoedt dat u besmet bent?
Als u besmetting vermoedt, moet u een medisch consult overleggen en hem op de hoogte stellen van uw vermoeden. De arts kan tests bestellen die kunnen vaststellen of de kwikvergiftiging, het zogenaamde mercurialisme, wordt bevestigd.
Hoe te weten of u besmet bent met kwik
Bevestiging van de besmetting kan worden uitgevoerd door bloed te onderzoeken dat de hoeveelheid Mércurio in het bloed meet of door de hoeveelheid in het haar te meten. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie moet de maximale concentratie van kwik in haar minder zijn dan 7 (μg / g).
Andere tests kunnen ook nodig zijn om de gezondheidsgevolgen van kwik te meten, zoals MRI, elektro-encefalogram, hormonale onderzoeken en specifieke tests voor elk orgaan, afhankelijk van de aangetaste weefsels.
Behandeling voor kwikverontreiniging
De behandeling kan worden uitgevoerd door het gebruik van chelaterende geneesmiddelen die de eliminatie van kwik vergemakkelijken, wat door de arts moet worden aangegeven. Je hebt misschien ook nodig:
- Inname van geneesmiddelen ter bestrijding van angst en depressie;
- Neem supplementen van vitamine C, E en selenium;
De opvolging van een psycholoog of psychiater kan een belangrijk hulpmiddel zijn om de behandeling aan te vullen en de levenskwaliteit van het individu te verbeteren. Zie hoe u kwikverontreiniging kunt voorkomen.
