Viscerale leishmaniasis, ook bekend als kalazar of tropische splenomegalie, is een ziekte die in Brazilië wordt veroorzaakt door de protozoön Leishmania chagasi, en treedt op wanneer een mug bijt een persoon of dier die de infectie draagt, vooral de hond, en vervolgens de ziekte overdraagt andere mensen stoken.
De mug die de ziekte overdraagt, is klein, licht van kleur en leeft in een donkere, vochtige omgeving en met organische afvalophoping, bijvoorbeeld in kippenhokken. Deze muggen behoren tot de soort Lutzomia longipalpis en L. cruzi en hebben de gewoonte om vooral laat in de middag te steken.
Dit type leishmaniasis treft vooral kinderen ouder dan 10 jaar en volwassenen die in arme plaatsen wonen, met weinig elementaire sanitaire voorzieningen en met wat voedingstekorten zoals gebrek aan ijzer, eiwitten en vitamine A. De meest getroffen regio in Brazilië is het noordoosten en er wordt aangenomen dat kinderen het meest worden getroffen omdat ze meer tijd aan dieren blootstellen, meer voedingstekorten hebben en hun immuunsysteem nog niet erg sterk is en zich ontwikkelt.
Belangrijkste symptomen
Nadat de mug de ziekte heeft bijgebeten, verspreiden protozoa zich door de bloedbaan en door organen die verantwoordelijk zijn voor de vorming van bloedcellen en immuniteit van het lichaam, zoals de milt, lever, lymfeklieren en beenmerg, waardoor de volgende symptomen optreden:
- Rillingen en hoge koorts, die heen en weer gaat, langdurig;
- Uitbreiding van de buik door vergroting van de milt en lever;
- Zwakte en overmatige vermoeidheid;
- Gewichtsverlies;
- Bleekheid door anemie veroorzaakt door de ziekte;
- Gemakkelijker bloeden van het tandvlees, neus of ontlasting, bijvoorbeeld;
- Frequente infecties door virussen en bacteriën als gevolg van immuniteit;
- Diarree.
Viscerale leishmaniasis heeft een incubatietijd tussen 10 dagen en twee jaar, en omdat dit geen veel voorkomende ziekte is en de symptomen ervan langzaam verschijnen, kunnen ze worden verward met andere ziekten zoals malaria, tyfus, dengue of zika, bijvoorbeeld Daarom is het in aanwezigheid van deze symptomen belangrijk om medische hulp in te roepen voor de juiste diagnose en behandeling.
Er moet aan worden herinnerd dat laesies en zweren op de huid voorkomen door een ander type leishmaniasis, cutaneous of tegumentary genaamd. Weet ook wat de oorzaken zijn en hoe de cutane leishmaniasis kan worden geïdentificeerd.
Hoe te bevestigen
De belangrijkste manier om viscerale leishmaniasis te diagnosticeren is door het observeren of het kweken van de parasieten in bloedmonsters afgezogen uit het beenmerg, de milt of de lymfeklieren.
Daarnaast zijn er immunologische bloedonderzoeken bekend als ELISA, IFAT, rK29 of PCR, die worden aangetroffen in meer geavanceerde laboratoria die de ziekte helpen bevestigen.
Hoe is de behandeling gedaan?
Behandeling voor viscerale leishmaniasis moet zo snel mogelijk beginnen en kan worden gedaan door specifieke medicijnen te nemen, zoals Pentavalent Antimony Compounds, Amphotericin B, Pentamidine en Aminosidine die zijn voorgeschreven door uw arts.
Aan het begin van de behandeling is het ook belangrijk enige zorg te hebben, zoals de evaluatie en stabilisatie van klinische aandoeningen, zoals ondervoeding en bloeding, evenals de behandeling van andere begeleidende infecties. Het kan nodig zijn om in het ziekenhuis te blijven voor gebruik van geneesmiddelen in de ader, maar in gevallen waar de infectie stabiel is en er gemakkelijke toegang is tot het ziekenhuis, kan de arts de thuisbehandeling aanbevelen en naar het ziekenhuis gaan voor follow-up.
Deze ziekte moet snel worden behandeld omdat deze binnen enkele dagen verergert en daarom levensbedreigend kan zijn door complicaties zoals longinfectie, respiratoire insufficiëntie, gastro-intestinale bloedingen, circulatoire insufficiëntie of door opportunistische infecties, door virussen en bacteriën.
Meer informatie over hoe de behandeling wordt gedaan voor viscerale leishmaniasis en de tekenen van verbetering of verslechtering.
-o-que--sintomas-transmisso-e-tratamento.jpg)
