Het longabces is een holte die pus in het inwendige bevat, veroorzaakt door een necrose van het longweefsel als gevolg van een microbiële infectie.
Over het algemeen vormt het abces zich tussen 1 en 2 weken na besmetting door het micro-organisme, wat meestal gebeurt als gevolg van een complicatie van een longontsteking die aspiratie van de inhoud van de mond of maag veroorzaakt, omdat deze bacteriën bevatten die dit type waarschijnlijker ontwikkelen van verwonding. Begrijpen hoe aspiratiepneumonie ontstaat.
De diagnose wordt gesteld door de arts via klinische evaluatie, pulmonale radiografie en bloedonderzoek. Het is dan essentieel om de behandeling met antibiotica te starten die de veroorzakende micro-organismen helpen bestrijden in combinatie met voedingsondersteuning en fysiotherapie. In meer ernstige gevallen kan longafvoer noodzakelijk zijn.
Hoe te identificeren
De belangrijkste symptomen van pulmonaal abces zijn onder meer:
- Hoge koorts;
- Kortademigheid en vermoeidheid;
- Hoest met slijmoplossende afscheiding, die een onaangename geur en bloedafscheiding kan bevatten;
- Pijn in de borst die bij het ademen verslechtert;
- Verlies van eetlust;
- Nachtelijk zweten en koude rillingen.
Verergering van het ziektebeeld kan dagen tot weken duren, afhankelijk van de bacteriën die de infectie veroorzaakten, de gezondheidstoestand en de afweer van het lichaam van de getroffen persoon. Over het algemeen wordt slechts één abces gevormd, dat meer dan 2 cm in diameter meet, maar in sommige gevallen kunnen tijdens de infectie meerdere abcessen optreden.
Wanneer er tekenen en symptomen verschijnen die kunnen wijzen op dit type longontsteking, is het noodzakelijk om de longarts zo snel mogelijk te raadplegen of naar de eerste hulp te gaan, zodat de oorzaak wordt geïdentificeerd en de geschikte behandeling snel wordt gestart.
Hoe te bevestigen
De diagnose van longabces wordt door de arts gesteld, door analyse van symptomen, lichamelijk onderzoek, evenals onderzoeken zoals thoraxradiografie, die de aanwezigheid aantoont van secretoire infiltraten in de long en het gebied van cavitatie, meestal afgerond, gevuld met pus en lucht.
Bloedonderzoeken, zoals bloedtellingen, kunnen helpen om de aanwezigheid van een infectie aan te tonen en de ernst ervan te beoordelen. Computertomografie van de borstkas kan helpen om de locatie van het abces beter te bepalen en andere complicaties te observeren, zoals een longinfarct of ophoping van pus in de pleuravocht.
Identificatie van het micro-organisme kan in sommige gevallen noodzakelijk zijn, in het bijzonder om de behandeling te begeleiden, en hiervoor kan een kweek van het pulmonaire sputum worden uitgevoerd, of de verzameling van materiaal uit de tracheale aspiraat- of thoracentese-infectie, bijvoorbeeld, of zelfs door een bloedkweek . Zie hoe de test wordt gedaan om het beste antibioticum te identificeren om de infectie te behandelen.
Wat veroorzaakt long abces
Longabces wordt veroorzaakt wanneer micro-organismen, meestal bacteriën, in de long bezinken en weefselnecrose veroorzaken. De penetratie van de micro-organismen kan gebeuren via de volgende mechanismen:
- Aspiratie van infectueus materiaal (meest voorkomende oorzaak): het meest voorkomend in gevallen van alcoholisme, drugsgebruik, coma of anesthesie, waarbij bewustzijnsverlies vergemakkelijkt aspiratie van de inhoud van de mond of maag, evenals gevallen van sinusitis, tandvlees, tandholten of zelfs wanneer u geen effectieve hoest kunt krijgen;
- Longinfectie;
- kanker;
- Directe traumatische penetraties in de longen;
- Verspreiding van infecties van een naburig orgaan;
- Longembolie of infarct.
Wanneer het longabces ontstaat door directe longinfectie, wordt het als primair gekenmerkt. Reeds in gevallen die ontstaan als gevolg van complicaties van pulmonaire veranderingen, zoals de verspreiding van een infectie van andere organen of een longembolie, wordt dit secundair genoemd .
Enkele van de meest voorkomende micro-organismen als oorzaak van een pulmonaal abces zijn Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa of Streptococcus pyogenes, of anaerobe bacteriën zoals Peptostreptococcus, Prevotella of Bacteroides sp, bijvoorbeeld. Abcessen door schimmels of mycobacteriën zijn zeldzamer en komen vaker voor bij mensen met een zeer verzwakte immuniteit.
Hoe is de behandeling gedaan?
Behandeling voor longabces wordt bijvoorbeeld uitgevoerd met antibiotica zoals Clindamycin, Moxifloxacin of Ampicillin / Sulbactam, gedurende gemiddeld 4 tot 6 weken, afhankelijk van het veroorzakende organisme en de klinische toestand van de patiënt.
Tijdens de acute fase zijn voedingsondersteuning en respiratoire fysiotherapie ook geïndiceerd. Als de eerste behandeling niet effectief is, moet een operatie worden uitgevoerd om het abces te draineren en in het laatste geval het deel van de necrotische long te verwijderen.
Fysiotherapie voor longabces
Fysiotherapie is belangrijk om het herstel te bevorderen, en wordt gedaan door:
- Houdingsdrainage: nadat het longabces is geplaatst, wordt het individu geplaatst in de richting van de bronchiën voor de daaropvolgende eliminatie van de secreties door de hoest;
- Ademhalingskinesiotherapie: ademhalingsoefeningen zijn gericht op het vergroten van de uitbreidbaarheid van de borst en het normaliseren van longvolumes;
- Spirometrie van aanmoediging: de persoon wordt geïnstrueerd om diep in te ademen (trek de lucht in de longen) en houd deze een paar seconden vast. Het kan worden gedaan via apparaten zoals Respiron;
- Aspiratie van secreties als de persoon niet kan hoesten.
Fysiotherapie voor pulmonaal abces is effectiever bij samenwerkende mensen die reageren op verzoeken om hoest- en ademhalingsoefeningen. Lees meer over hoe het is gedaan en waar ademhalingskinesitherapie voor is.
