Dentale occlusie is het contact van de bovenste en onderste tanden bij het sluiten van de mond. Onder normale omstandigheden moeten de boventanden de onderste tanden enigszins bedekken, dwz de bovenste tandboog moet iets groter zijn dan de onderste. Elke verandering in dit mechanisme wordt dentale malocclusie genoemd die schade kan veroorzaken aan de tanden, het tandvlees, de botten, spieren, gewrichtsbanden en gewrichten.
De belangrijkste vormen van dentale occlusie zijn:
- Klasse 1 : normale occlusie, waarbij de bovenste tandboog perfect past bij de onderste tandboog;
- Klasse 2 : de persoon lijkt geen kin te hebben omdat de bovenste tandboog veel groter is dan de onderste boog.
- Klasse 3 : De kin ziet er erg groot uit, omdat de bovenste tandboog veel kleiner is dan de onderste tandboog.
Hoewel malocclusie in de meeste gevallen zeer mild is en geen behandeling nodig heeft, zijn er gevallen waarin het behoorlijk uitgesproken is en het wordt aanbevolen om een tandarts te raadplegen om de behandeling te starten, bijvoorbeeld het gebruik van apparaten of een operatie.
Belangrijkste symptomen
Naast de esthetische verandering kunnen de symptomen van malocclusie heel moeilijk te identificeren zijn, omdat het een probleem is dat zich in de loop van de tijd zal voordoen en daarom zal de persoon eraan wennen zonder zich te realiseren dat zijn tanden zijn veranderd.
Dus, sommige tekenen die erop kunnen wijzen dat er een slechte gebitsocclusie is, zijn:
- Slijtage van de tanden, waardoor de tanden aan de bovenkant niet glad zijn;
- Moeite met ongemak bij het bijten of kauwen;
- Veelvuldige aanwezigheid van gaatjes;
- Verlies van een of meer tanden;
- Tanden met zeer blootgestelde of gevoelige delen, die veel ongemak veroorzaken bij het eten van koud of zoet voedsel;
- Hoofdpijn, pijn en oorsuizen;
- Problemen in het kaakgewricht.
In sommige gevallen kan malocclusie van de tanden ook verantwoordelijk zijn voor het veroorzaken van een slechte houding en afwijkingen in de wervelkolom.
In de meeste gevallen worden de symptomen niet geïdentificeerd en daarom kan het probleem van malocclusie alleen worden vastgesteld door een tandarts tijdens routinematige afspraken, vooral wanneer bijvoorbeeld een röntgenonderzoek wordt uitgevoerd.
Behandeling voor malocclusie van de tanden
Een behandeling voor gebitsafwijking is alleen nodig als de tanden te ver van hun ideale positie verwijderd zijn en meestal wordt gestart met het gebruik van orthodontische hulpmiddelen om te proberen de tanden op de juiste locatie te plaatsen. Het gebruik van dit type apparaat kan variëren van 6 maanden tot 2 jaar, afhankelijk van de mate van malocclusie.
Tijdens de behandeling met het apparaat moet de tandarts mogelijk nog steeds een tand verwijderen of een prothese plaatsen, afhankelijk van de behuizing, zodat de tanden voldoende ruimte of spanning hebben om naar hun ideale plek terug te keren.
In de ernstigere gevallen, waar de mond erg gemarkeerd is, kan het apparaat mogelijk niet in staat zijn om de tanden op de juiste plaats te plaatsen, en de tandarts kan adviseren om orthognatische chirurgie uit te voeren om de vorm van de botten van het gezicht te veranderen . Meer informatie over wanneer en hoe dit type operatie wordt gedaan.
