De moleculaire diagnose komt overeen met een reeks moleculaire technieken die gericht zijn op het identificeren van veranderingen in DNA die een aanwijzing kunnen zijn voor genetische ziekten of kanker, bijvoorbeeld. Bovendien worden moleculaire technieken op grote schaal gebruikt voor de identificatie en bevestiging van infectieziekten, omdat deze een snellere en nauwkeurigere diagnostische methode vertegenwoordigen.
Moleculaire diagnose is duur en daarom niet erg vaak gevraagd door artsen, maar het geeft nauwkeurige resultaten met betrekking tot de aanwezigheid van de verandering, de manier waarop het kan interfereren in het functioneren van het organisme en de reactie van de patiënt op de ziekte. behandeling.
Waar is het voor
Moleculaire diagnose kan met verschillende doelstellingen worden uitgevoerd, waarvan de belangrijkste zijn:
- Identificatie van mutaties gerelateerd aan leukemie, zoals de identificatie van BCR-ABL-translocatie, kenmerkend voor chronische myeloïde leukemie (CML);
- Mutaties die kenmerkend zijn voor hematologische aandoeningen, zoals erfelijke hemochromatose, polycythaemia vera, essentiële trombocytose en trombofilieën, bijvoorbeeld - begrijpen wat trombofilie is en hoe de behandeling is uitgevoerd;
- Moleculaire veranderingen die wijzen op het voorkomen van kanker, zoals bijvoorbeeld colorectale, long-, borst- en hersenkanker;
- Diagnose van infectieziekten zoals hepatitis, urethritis, toxoplasmose, leishmaniasis, enz., Naast de identificatie van het HPV-virus .
Moleculaire diagnose, ondanks dat deze als duur wordt beschouwd in vergelijking met andere diagnostische technieken, is nauwkeuriger, omdat het in staat is om de verandering in verband met een bepaalde ziekte en de mate van invloed van deze verandering in het organisme te melden, en zo de behandeling van de persoon helpt.
Naast dat ze worden gebruikt voor de diagnose van verschillende ziekten, worden moleculaire technieken ook gebruikt om de respons op behandeling te evalueren, vooral bij mensen met kanker, die een van de meest effectieve methoden zijn om ziektevolutie en terugval aan te geven.
Hoe het is gedaan
Moleculaire diagnose kan met elk monster worden uitgevoerd en de arts wordt gevraagd om informatie te geven over de toestand van de patiënt, zoals urine, speeksel of, meestal, bloed. Het is niet nodig om te vasten of een andere voorbereiding voor het onderzoek.
Het monster wordt verzameld en samen met het advies van de arts naar het laboratorium gestuurd met informatie over het onderzoek of type onderzoek dat moet worden gedaan. De uitgevoerde moleculaire techniek is afhankelijk van het gevraagde onderzoek en omvat een reeks precieze procedures waarvan het uiteindelijke doel is om de aanwezigheid of afwezigheid van door de arts gevraagde wijziging te identificeren.
Gewoonlijk wordt slechts een kleine hoeveelheid van het monster gebruikt, terwijl de rest wordt bewaard zodat, indien nodig, de test wordt herhaald.
Zie wat de belangrijkste moleculaire technieken zijn
PCR
PCR, een afkorting voor Polymerase Chain Reaction, is een moleculaire techniek die bestaat uit het amplificeren van een fragment van het genetische materiaal, of het nu DNA of RNA is, met het doel mutaties te identificeren en dus te helpen bij de diagnose van ziekten.
Deze techniek is gemaakt van de extractie en zuivering van het genetische materiaal, dat vervolgens in een mix wordt geplaatst waarin een van de componenten een restrictie-enzym is dat varieert volgens het gevraagde onderzoek en waarvan de functie is het materiaal in fragmenten te snijden om een mogelijke genetische verandering te identificeren. Het mengsel wordt geplaatst in een thermocycler, wat een apparaat is dat werkt door de temperatuurvariatie die door de professional is aangegeven volgens het onderzoek en op deze manier de amplificatie van het genetische fragment mogelijk maakt. In het geval van conventionele PCR wordt het PCR-product na amplificatie onderworpen aan elektroforese, wat een moleculaire techniek is gebaseerd op het gewicht en de grootte van de fragmenten, dwz dat volgens deze kenmerken een patroon van banden wordt gegenereerd, waarvan de analyse wordt uitgevoerd gebaseerd op de band van de positieve controle, dat wil zeggen in de band waarvan bekend is dat deze overeenkomt met de genetische verandering.
Realtime PCR, ook wel qPCR genoemd, is een soort kwantitatieve PCR, dat wil zeggen dat het naast de identificatie van de genetische wijziging ook informatie kan geven over de genexpressie, dat wil zeggen hoeveel het gewijzigde gen in het organisme tot expressie wordt gebracht. en kan dus worden gebruikt om de diagnose te helpen en de behandeling te controleren. Real-time PCR vereist geen elektroforese, het hele proces van amplificatie en analyse van het genetische materiaal wordt gedaan door een apparaat en het resultaat wordt geïnterpreteerd door een opgeleide gezondheidswerker.
sequencing
Sequentiebepaling is een moleculaire techniek die bestaat uit het bepalen van de nucleotidesequentie van DNA. Sequentiebepaling vindt plaats vanuit een PCR-achtige reactie, maar in het amplificatiemengsel worden nucleotiden gemodificeerd door de toevoeging van fluorochromen toegevoegd, die naarmate het materiaal wordt geamplificeerd, de gemodificeerde nucleotiden in het DNA worden geïncorporeerd en verschillende fragmenten genereren, die komen overeen met het product van de volgordebepaling.
Het reactieproduct wordt geplaatst in een apparaat dat een DNA-sequencer wordt genoemd, waarbij wanneer de fragmenten door de laser van de inrichting worden geraakt, de fluorochromen worden geëxciteerd, die fluorescentie uitzenden, hetgeen door de inrichting wordt aangegeven door middel van pieken, elke corresponderende piek tot een nucleotide. Aan het einde van de reactie zal de apparatuur de DNA-sequentie informeren, waardoor de arts wordt geholpen bij de diagnose van genetische ziekten.
