De uitgegraven kist, wetenschappelijk bekend als pectus excavatum, is een aangeboren misvorming waarbij het bot van het borstbeen een depressie in het midden van de borst veroorzaakt, in het gebied tussen de ribben, en een verandering in het lichaamsbeeld veroorzaakt die, hoewel niet levensbedreigend, belemmeren de ontwikkeling van zelfrespect of veroorzaken psychologische veranderingen bij het kind.
Hoewel het probleem kort na de geboorte kan worden vastgesteld, verslechtert het in veel gevallen met de groei van de adolescentie, en daarom wordt de behandeling meestal pas na die periode aangegeven, om het risico dat het probleem zich opnieuw voordoet te verminderen. In zeldzame gevallen kan de behandeling ook bij volwassenen worden uitgevoerd, maar dit is ingewikkelder en tijdrovender.
De enige manier om de uitgegraven kist definitief te repareren is om een operatie te ondergaan om de botten op de juiste locatie te vervangen.
Hoe is een operatie gedaan?
Een operatie voor uitgegraven borstreparatie kan op twee verschillende manieren worden uitgevoerd, afhankelijk van de ernst en de leeftijd van de patiënt. In beide gevallen wordt dit echter gedaan met algemene anesthesie en het is noodzakelijk om ongeveer 1 week in het ziekenhuis te blijven.
De twee vormen van chirurgie zijn:
- Open operatie of Ravitch: wordt gebruikt in matige tot ernstige gevallen en duurt tussen 4 en 6 uur. Bij deze techniek wordt een horizontale snee in de borst gemaakt om het abnormale kraakbeen te verwijderen dat de ribben aan het bot van het borstbeen bevestigt, waardoor het bot naar de juiste positie terugkeert. Vervolgens worden chirurgische materialen geplaatst om de borst in de juiste positie te houden;
- Minimaal invasieve chirurgie, of Nuss: wordt meestal gedaan in lichte tot matige gevallen en duurt tussen 1 en 2 uur. Bij deze techniek worden twee kleine sneden onder de oksel gemaakt en vervolgens wordt een metalen staaf tussen de ene snede en een andere geplaatst om het sternum naar de juiste positie te duwen.
Dit is een zeer pijnlijke operatie en daarom is het na de operatie noodzakelijk om in het ziekenhuis te blijven, vooral om pijnstillers rechtstreeks in de ader te nemen en om het comfort te verbeteren, omdat de afscheiding wordt gegeven zodra de pijn vermindert en er geen complicaties zijn.
Hoe is herstel
In de periode na ontslag is het noodzakelijk om vaak naar een arts te gaan om een röntgen- of CT-scan te laten maken om te zien of het sternum zich nog in de juiste positie bevindt. Met deze evaluaties is het ook mogelijk om de beste tijd te bepalen voor het verwijderen van het chirurgische materiaal of de metalen staaf die achterbleef tijdens de operatie.
In het geval van open chirurgie wordt het materiaal gewoonlijk na 6 tot 12 maanden teruggetrokken, terwijl de minimaal invasieve chirurgiebalk pas na 2 of 3 jaar wordt verwijderd.
Gedurende deze tijd is het ook belangrijk om alert te zijn op tekenen van infectie of afstoting van chirurgisch materiaal dat in het lichaam achterblijft, zoals zwelling of roodheid op de plaats van snijwonden, koorts boven 38 ° C of overmatige vermoeidheid, bijvoorbeeld.
Sportactiviteiten mogen alleen worden gestart met toestemming van de arts, om diegene te vermijden met de grootste impact en risico op letsel, zoals voetbal, basketbal of vechtsporten.
Wat zijn de belangrijkste oorzaken
De oorzaak van het ontstaan van de uitgegraven borst is niet bekend, maar het komt vaker voor bij jongens en mensen met een familiegeschiedenis van misvormingen.
Hoewel de uitgegraven borstkas geen risico voor het leven van het kind loopt, kan deze in sommige gevallen leiden tot symptomen zoals pijn op de borst, een gevoel van kortademigheid of gebrek aan energie, bijvoorbeeld door de lichte compressie van organen zoals hart of long.